Wydawca treści
Rezerwaty przyrody
Na terenie Nadleśnictwa Kudypy znajdują się 2 rezerwaty przyrody. Rezerwaty to wydzielone obszary o szczególnych wartościach przyrodniczych, zachowane w stanie naturalnym lub mało zmienionym. Rezerwaty stanowią 1,6 proc. powierzchni lasów zarządzanych przez LP.
Rezerwaty przyrody "Ostoja bobrów na rzece Pasłęce"
Bóbr europejski (Castor Fiber) – największy polski gatunek gryzonia ziemno-wodnego, dziś powszechnie znany, występujący na większości cieków wodnych, jeszcze niedawno bardzo rzadki i wymagający ochrony.
W średniowieczu bobry były rozpowszechnione na terenie całego kraju jednak w XVIII w. ich liczebność zaczęła spadać i mimo wczesnego wprowadzenia pewnych form ochrony bobry prawie wyginęły. W XIX w. istniały już tylko wyspowe stanowiska tego gatunku we wschodniej części kraju. Niewielka populacja bobra występowała również na rzece Pasłęce . Początkowo podejrzewano, że występujące na Pasłęce bobry pochodzą z Ameryki Północnej ( sprowadzone z Kanady do hodowli fermowej), prowadzone badania kariologiczne potwierdziły jednak, że były to bobry europejskie.
Początki ochrony bobra na terenie Warmii i Mazur sięgają już pierwszych lat po zakończeniu II Wojny Światowej. W celu ochrony tego bardzo rzadkiego wtedy gatunku, z inicjatywy leśników w 1947 roku na terenie Nadleśnictwa Kudypy utworzono rezerwat przyrody – prawdopodobnie był to pierwszy rezerwat przyrody na terenie Polski powołany w celu ochrony bobra europejskiego.
Zgodnie z zarządzeniem nr 17 Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 23 stycznia 1958r. za rezerwat przyrody pod nazwą „Ostoja Bobrów Kudypy" uznano obszar wzdłuż rzeki Pasłęki położony w gromadach Łukta i Biesal w powiecie ostródzkim i w gromadach Wołowno i Gietrzwałd w powiecie Olsztyńskim. Zgodnie z zarządzeniem rezerwat powołano w celu ochrony bobrów, na terenie ich bytowania wprowadzono liczne zakazy np.: koszenia traw, wycinania drzew, trzciny, sitowia, zbioru owoców, ziół, wypasania zwierząt gospodarskich, polowania, łowienia ryb, niszczenia nor i żeremi. Najstarszy w Polsce rezerwat powołany w celu ochrony bobra.
W celu wzmocnienia ochrony bobrów na terenie Nadleśnictwa Kudypy powołano tzw. „strażników bobrowych" – byli oni zobowiązani do ochrony bobrów przed kłusownictwem, monitoringu liczebności populacji i zapewnianiu odpowiednich warunków dla bytowania bobrów.
W roku 1970 Zarządzeniem nr 21 Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego powiększono obszar rezerwatu również o tereny nadleśnictw: Wichrowo, Orneta, Młynary, Zaporowo, Regity – o łącznej powierzchni 4030, 25 ha. Rezerwat nazwano „Ostoja bobrów na rzece Pasłęce" – pod tą nazwą i w tych granicach funkcjonuje do dnia dzisiejszego.
Rezerwat częściowy„Kamienna Góra"
Rezerwat ustanowiony Zarządzeniem Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 25 stycznia 1995 roku (MP Nr 5 z dn.4 lutego 1995 r. poz. 83).
Rezerwat zlokalizowany jest w obrębie leśnym Łyna w oddziałach 208, 209, 210a-k. Powierzchnia rezerwatu to 95,52 ha. Najdalej wysunięte na wschód stanowisko buczyny pomorskiej.
Głównym celem ochrony tego rezerwatu jest zachowanie ze względów naukowych, przyrodniczo-leśnych, krajobrazowych i dydaktycznych stanowiska buczyny pomorskiej w aktualnej postaci naturalnej i w otoczeniu zbiorowisk leśnych i bagiennych zajmujących właściwe dla nich siedliska. Buczyna pomorska ( Melico-Fagetum) w uroczysku na Kamiennej Górze między miejscowościami Jonkowo i Łomy jest najbardziej na wschód wysuniętym stanowiskiem tego zespołu, rozwijającym się w pełnej amplitudzie ekologicznej oraz z typowym składem gatunkowym drzewostanu i roślinności runa.
Najnowsze aktualności
Czyreń sosnowy (Phellinus pini) - grzybowy wróg królowej polskich lasów
Czyreń sosnowy (Phellinus pini) - grzybowy wróg królowej polskich lasów
Sosna pospolita (Pinus sylvestris) - królowa polskich drzew, porastająca ostępy leśne stanowi ok. 65% wszystkich drzew rosnących w naszych lasach. Już z daleka można ją dostrzec i łatwo odróżnić od innych drzew po charakterystycznej rudawej, spękanej korze. Właśnie na tym gatunku drzewa najczęściej występuje czyreń sosnowy.
Czyreń sosnowy to pasożyt, który zasiedla głównie starsze sosny. Pierwsze owocniki można dostrzec na sosnach osiągających wiek około 50 lat, a im starsze drzewa, tym większe prawdopodobieństwo spotkania na nich tego grzyba. Czyreń ten jest grzybem dość pospolitym. Jego owocniki są wieloletnie, występujące w ciągu całego roku. Ich charakterystyczny wygląd sprawia, że bez problemu można je odróżnić od owocników innych czyreni, a także od innych grzybów nadrzewnych.
Owocniki huby sosny, bo tak też nazywany jest czyreń sosnowy nie wpisują się w grupę grzybów jadalnych. Znaczenia tego grzyba możemy dopatrzeć się dopiero wtedy, gdy „pod lupę” weźmiemy działalność jego enzymów. Enzymy te przyczyniają się do powstania białej jamkowatej zgnilizny u porażonych przez czyrenia drzew. Przez taką działalność czyreń sosnowy doprowadza do niszczenia drzew, a co za tym idzie i drewna, dlatego z gospodarczego punktu widzenia jest on wrogiem człowieka. Drewno sosnowe to jeden z najważniejszych surowców, zarówno w budownictwie, meblarstwie, jak i w przemyśle celulozowym. Sosna pospolita to również znana od dawna roślina lecznicza. Wykonywany z jej pędów i igliwia olejek jest stosowany na różne dolegliwości. Ze względu na duże znaczenie sosny pospolitej, niszczący ją czyreń jest dla nas jednym z bardzo ważnych grzybów nadrzewnych.
Po mimo tego, że czyreń sosnowy ma perfekcyjnie opanowane porażanie drzew i rozkładanie drewna, to istnieją metody, które pozwalają na ograniczenie jego rozprzestrzeniania.
Z pomocą człowiekowi przychodzą tu, a może bardziej przylatują dzięcioły. Rozkładane przez czyrenia drewno jest idealnym miejscem, w którym ptaki te wykłuwają dziuple. To właśnie dzięki m.in. dziuplom można zlokalizować porażone przez czyrenia drzewa i zareagować na obecność tego intruza. Jest to jedno z działań, poza szeregiem czynności wykonywanych w celu pielęgnacji drzew w całym okresie ich rozwoju, służących utrzymaniu właściwego stanu sanitarnego w lasach.
Czyreń sosnowy tak samo jak inne grzyby odgrywa ważną rolę w przyrodzie. Podobnie jak pozostałe grzyby nadrzewne, rozkładając drewno przyczynia się do obiegu materii i przepływu energii w przyrodzie.
