Wydawca treści
LKP "Lasy Olsztyńskie"
Leśny Kompleks Promocyjny „Lasy Olsztyńskie” ma 35 310 hektarów. Obejmuje teren Nadleśnictw Olsztyn i Kudypy oraz Lasy gminy Olsztyn.
Leśny Kompleks Promocyjny „Lasy Olsztyńskie" ma 35 310 hektarów. Obejmuje teren Nadleśnictw Olsztyn i Kudypy oraz Lasy gminy Olsztyn. Powstanie kompleksu umożliwiło dalszy rozwój takich kluczowych z punktu widzenia ochrony przyrody i edukacji leśnej obiektów, jak Arboretum w Kudypach, czy też Ośrodek Rehabilitacji Ptaków Drapieżnych w Dąbrówce. Powołanie Leśnego Kompleksu Promocyjnego „Lasy Olsztyńskie" oznacza także budowę w podolsztyńskich lasach nowych ścieżek edukacyjnych i innych obiektów, służących, jak najlepszemu udostępnianiu lasu społeczeństwu. Czym w takim razie są Leśne Kompleksy Promocyjne? To zwarte obszary lasu, w których leśnicy pokazują, że można skutecznie pogodzić najważniejsze zadania leśnictwa: produkcję drewna, ochronę przyrody i udostępnianie lasu społeczeństwu. W Leśnych Kompleksach Promocyjnych testuje się nowe technologie leśne i prowadzi doświadczenia. LKP to także platforma współpracy leśników ze społeczeństwem. Każdy LKP posiada swoją radę naukowo-społeczną. Tworzą ją lokalni samorządowcy, naukowcy, przedstawiciele organizacji pozarządowych, czy też mediów. Na terenie RDLP w Olsztynie funkcjonuje także LKP „Lasy Mazurskie". Obejmuje on Puszczę Piską a na jego terenie znajdują się takie atrakcje jak Leśny Ośrodek Edukacji Ekologicznej w Spychowie, Muzeum Leśne w Nadleśnictwie Spychowo, liczne ścieżki rowerowe i dydaktyczne, czy też izba leśna w Nadleśnictwie Strzałowo.
Najnowsze aktualności
Bekowisko – jesienne zaloty danieli
Bekowisko – jesienne zaloty danieli
Po bukowisku łosia i rykowisku jelenia przychodzi czas na miłosne zaloty kolejnego gatunku z rodziny jeleniowatych. W połowie października, gdy w leśnych ostępach zieleń ustępuje miejsca pełnej palecie żółci, czerwieni i brązów, do godów przystępuje daniel zwyczajny (Dama dama) – trzeci co do wielkości jeleniowaty żyjący w Polsce.
Daniel to gatunek stadny, a jego osobniki mogą się łączyć w różne grupy. Można spotkać rudel łań połączony z młodzieżą, pojedyncze łanie z ich potomstwem, rudel samej młodzieży, rudel byków, rudle mieszane, czy też samotne osobniki – co zwłaszcza dotyczy starszych samców. Poza czasem jesiennych godów samce danieli bytują w męskich grupach, które mogą liczyć nawet do kilkudziesięciu osobników.
Na początku rui byk tworzy w ziemi specjalne wgłębienia zwane kołyskami lub też rujowiskami, do których oddaje mocz i stopniowo je pogłębia. Po pewnym czasie dołki, dodatkowo ogrzewane jesiennym słońcem, nabierają bardzo mocnego aromatu – dla nas wręcz one cuchną.
Byki gromadzą przy sobie z reguły maksymalnie 8 łań i dbając o ich względy bronią dostępu do chmary przed innymi samcami. Byki daniela w czasie walk, choć mniejsze od swych krewniaków – jeleni, są od nich znacznie waleczniejsze. Jednakże ze względu na specyficznie ukształtowane poroże danieli, ich walki o wiele rzadziej kończą się tragicznie, niż u jelenia szlachetnego.
W okresie godów samce daniela wydają charakterystyczne chrapliwe odgłosy, które nie są tak doniosłe jak ryk jelenia szlachetnego. Odgłosy danieli określane są jako beczenie – stąd też nazwa bekowisko. Byki trzymają przy sobie małą chmarę łań przez okres około dwóch tygodni. Do kopulacji byka z samicami dochodzi w przygotowanym rujowisku. Po około 32 tygodniach na świat przychodzą młode daniele. Najczęściej rodzi się jedno cielę, bardzo rzadko, ale spotykane są przypadki narodzin dwóch cieląt.
Daniel zwyczajny nie jest w naszym kraju gatunkiem rodzimym, choć niektóre źródła podają, że w czasach przedlodowcowych zamieszkiwał on teren niemalże całej Europy. Obecne korzenie tego gatunku sięgają terenów śródziemnomorskich. Do Polski został on introdukowany już w XIII wieku i był w głównej mierze hodowany w parkach, skąd w późniejszym czasie został wypuszczany na wolność.
Daniele bytują w różnych siedliskach i mają one bardzo dobre zdolności adaptacyjne. Ze względu na swoją plastyczność, zwłaszcza zdolność bytowania w małych kompleksach leśnych, daniele zasiedlają miejsca mniej preferowane przez jelenie – wypełniając tym samym swojego rodzaju niszę ekologiczną.
