Wydawca treści
Lasy regionu
Drzewostany na terenie RDLP w Olsztynie charakteryzują się bardzo dużym zróżnicowaniem. Wynika to przede wszystkim z historii geomorfologicznej związanej ze wszystkimi zlodowaceniami występującymi na terenie naszego kraju.
Drzewostany na terenie RDLP w Olsztynie charakteryzują się bardzo dużym zróżnicowaniem. Wynika to przede wszystkim z historii geomorfologicznej związanej ze wszystkimi zlodowaceniami występującymi na terenie naszego kraju.
Północna część zasięgu administracyjnego olsztyńskiej dyrekcji jest bardziej urozmaicona. Z powodu większej ilości opadów i żyźniejszych gleb, głównie pochodzenia polodowcowego, występują tu drzewostany liściaste i mieszane.
Część środkowa charakteryzuje się nieco słabszymi siedliskami, które powstały na terenach moren czołowych oraz z materiałów międzymorenowych. W tej części dominują siedliska borowe świeże. Jednak w pasie od Miłomłyna do Strzałowa znajdują się największe kompleksy leśne Lasów Taborskich, Puszczy Napiwodzko - Ramuckiej i Puszczy Piskiej ( w części administrowanej przez RDLP w Olsztynie ) oraz najbardziej urokliwe krajobrazowo tereny leśne przeplatane licznymi jeziorami.
Najbardziej na południe wysuniętą część RDLP Olsztyn charakteryzują siedliska i zbiorowiska roślinne typowe dla terenów będących niegdyś rozlewiskami wód polodowcowych. Fakt ten decyduje dziś o składzie gatunkowym drzewostanów, gdzie niepodzielnie panuje sosna oraz brzoza - gatunki najmniej wymagające co do żyzności gleby.
KLIMAT
Duże zróżnicowanie drzewostanów wynika również z tego, że na obszarze RDLP klimat kontynentalny ściera się z klimatem atlantyckim i dlatego też znajdziemy tutaj fragmenty drzewostanów typowych dla obszarów borealnych jak i drzewostany charakterystyczne dla terenu Pomorza.
Cechy klimatu na terenie RDLP w Olsztynie:
ilość opadów rocznych 500 mm - 634 mm
średnia temperatura 7,0 - 7,7 oC
okres wegetacji wynosi od 190 dni do 200 dni.
GLEBY I SIEDLISKA
Pod względem gatunku panującego w drzewostanach, lasy olsztyńskie można podzielić na trzy rejony. Największy z nich, obejmujący Kurpie oraz południowe części Warmii, Mazur, to rejon z drzewostanami sosnowymi. W części północnej przeważają dąb i świerk pospolity. W zachodniej części występuje buk. W ujęciu statystycznym gatunkiem dominującym w olsztyńskich lasach jest sosna. Pozostałe gatunki zajmują: Brz - 10%, Db, Kl, Wz, Js - 8%, Ol, Św - po 6%, Bk - 4%.
Najnowsze aktualności
Zbiór nasion - pierwszy etap na drodze od nasionka do drzewa
Zbiór nasion - pierwszy etap na drodze od nasionka do drzewa
Zbiór nasion to fundamentalny element hodowli lasu. Zebrane nasiona w głównej mierze trafiają na szkółki, gdzie służą do wyhodowania młodego pokolenie lasu. Określona pula zasila również rezerwę Leśnego Banku Genów.
Co roku Leśnicy na dziesiątkach tysięcy hektarów sadzą nowe pokolenie lasu. Do tego celu potrzeba setek milionów małych drzewek, a żeby je wyhodować potrzeba wielu ton nasion.
Kiedy są zbierane nasiona? To wszystko zależy od gatunku drzewa. Urodzaj nasion nie
u wszystkich gatunków występuje co roku - drzewa mają swoje lata nasienne, które są bardzo złożonym elementem rozwoju drzew i zależą od wielu czynników. Na ogół przyjmuje się, że np. lipy obficie owocują co roku lub co dwa lata, sosna pospolita co 3 do 5 lat, a dąb bezszypułkowy i buk zwyczajny w odstępie nawet od 5 do 10 lat. Jednakże wspomniane lata nasienne nie są regułą, co potwierdza m.in. dąb, który w wielu miejscach w naszym kraju obficie obradzał w ciągu ostatnich dwóch lat.
Termin i sposób zbioru nasion zależą w głównej mierze od specyfiki owoców, które kryją
w sobie nasiona. Bukiew, żołędzie, czy też owocostany z grabu i klonowe skrzydlaki zbiera się po ich dojrzeniu i opadnięciu na ziemię. Czasami nasiona zbierane są z ziemi po ich wcześniejszym otrząśnięciu. Często pod drzewami, przed opadem nasion rozkładane są różnego rodzaju płachty, które ułatwiają zbiór nasion.
Z takich drzew jak np. sosny, brzozy i olchy zbioru dokonuje się przed zupełnym dojrzeniem owoców - na drzewach stojących lub z drzew ściętych podczas pozyskania drewna. Taki typ zbioru stosuje się ze względu na to, że u niektórych drzew owoce po dojrzeniu otwierają się lub rozpadają i znajdujące się w nich najczęściej bardzo drobne nasiona rozsypują się i ich zbiór jest bardzo ciężki lub wręcz niemożliwy. Czasami praktykowany jest tzw. "zbiór na zielono" - zbierane są jeszcze nie dojrzałe nasiona o zielonym zabarwieniu. Najczęściej zbierane są w ten sposób nasiona lipy, grabu, czy też jesionu. Metoda ta jest stosowana m.in. w celu skrócenia czasu kiełkowania nasion. Jednakże nasiona takie nie nadają się do długiego przechowywania i muszą być natychmiastowo wysiewane.
W zależności od specyfiki nasion, metody siewu i potrzeb hodowlanych nasiona mogą być wysiewane bezpośrednio po zbiorze lub też przechowywane. Przechowywanie nasion jest bardzo złożonym procesem, uzależnionym od właściwości biologicznych nasion. Musi być spełniony szereg czynników tj. m.in. odpowiednia temperatura i wilgotność, aby do momentu wysiewu nasiona nie utraciły swej wartości siewnej.
