Wydawca treści Wydawca treści

Lasy HCVF

14.02.2023 | Paulina Rutkowska

Na terenie Nadleśnictwa Kudypy zostały wyznaczone lasy o szczególnych walorach przyrodniczych – zidentyfikowane według kryteriów HCVF (High Conservation Value Forests) adaptowanych do warunków Polski przez Związek Stowarzyszeń "Grupa Robocza FSC - Polska"

Wyznaczanie lasów o szczególnych walorach przyrodniczych (HCVF) jest działaniem Lasów Państwowych mającym na celu objęcie cennych przyrodniczo terenów leśnych właściwymi formami ochrony. Lasy Państwowe w wyniku certyfikacji poddawane są na całym obszarze ciągłej ocenie poprzez porównanie zgodności gospodarki leśnej ze standardami FSC zawartymi w dokumencie "Zasady, Kryteria i Wskaźniki Dobrej Gospodarki Leśnej w Polsce". Dokument ten wyróżnia spośród wielu innych normatywów następujące kategorie lasów o szczególnych walorach przyrodniczych:

HCVF 1 - tereny leśne posiadające globalne, regionalne lub narodowe znaczenie pod względem koncentracji różnorodnych wartości biologicznych (np. endemizm, gatunki zagrożone wyginięciem, rzadkie, refugia).

HCVF 2 - tereny leśne posiadające globalnie, regionalnie lub narodowo znaczenie krajobrazowe stanowiące unikalne miejsce występowania lub występowania większości populacji rodzimych gatunków w naturalnym zagęszczeniu i liczebności.

HCVF 3 - lasy zawierające rzadkie lub zagrożone ekosystemy.

HCVF 4 - lasy spełniające funkcje w sytuacjach krytycznych (np. ochrona przeciwpowodziowa, powstrzymanie erozji).

HCVF 5 - lasy o fundamentalnym znaczeniu dla podstawowych potrzeb społeczności lokalnych (np. wyżywienie, wypoczynek, zdrowie, egzystencja).

HCVF 6 - lasy o szczególnym znaczeniu dla tradycyjnej tożsamości kulturowej (tereny ważne kulturalnie, przyrodniczo, ekonomicznie lub religijnie dla społeczności lokalnych).

Rozmieszczenie wyznaczonych w Nadleśnictwie Kudypy powierzchni HCVF (wg kategorii) przedstawiono poniżej oraz w aktywnym pliku pdf stanowiącym załącznik do artykułu.

Decyzja nr 24/2019 Nadleśniczego Nadleśnictwa Kudypy w sprawie wyznaczenia „Lasów o szczególnych walorach przyrodniczych –HCVF (High Conservation Value Forests)” wraz z wykazami wyznaczonych wydzieleń wg kategorii oraz mapą do pobrania w załącznikach poniżej.

W dniu 16.08.2021 r. weszła w życie Decyzja nr 27/2021 Nadleśniczego Nadleśnictwa Kudypy zmieniająca poprzednią decyzję w sprawie wyznaczania "Lasów o szczególnych walorach przyrodniczych - HCVF". Treść do pobrania w załącznikach poniżej.

Konsultacje społeczne:

Wszelkie uwagi i wnioski dotyczące wyznaczania lasów HCVF prosimy kierować na adres p.rutkowska@olsztyn.lasy.gov.pl

Formularze do konsultacji społecznych lasów HCVF znajdują się w załącznikach poniżej.

„Zgodnie z Zarządzeniem nr 22 Dyrektora Regionalnej Dyrekcji Lasów

Państwowych w Olsztynie z dnia 26 kwietnia 2019 r. w sprawie funkcjonowania lasów o

szczególnych walorach przyrodniczych – HCVF oraz ekosystemów referencyjnych na

terenie RDLP w Olsztynie informujemy, iż w ubiegłym roku nie odnotowaliśmy

żadnych zgłoszeń dotyczących wystąpienia możliwych zagrożeń w tych lasach i

ekosystemach na terenie Nadleśnictwa Kudypy.”

Materiały do pobrania

Najnowsze aktualności Najnowsze aktualności

Powrót

Bekowisko – jesienne zaloty danieli

08.10.2018 | Tekst: Łukasz Auguścik Nadleśnictwo Kudypy, Foto: Kamil Oskroba Nadleśnictwo Młynary

Po bukowisku łosia i rykowisku jelenia przychodzi czas na miłosne zaloty kolejnego gatunku z rodziny jeleniowatych. W połowie października, gdy w leśnych ostępach zieleń ustępuje miejsca pełnej palecie żółci, czerwieni i brązów, do godów przystępuje daniel zwyczajny (Dama dama) – trzeci co do wielkości jeleniowaty żyjący w Polsce.

Daniel to gatunek stadny, a jego osobniki mogą się łączyć w różne grupy. Można spotkać rudel łań połączony z młodzieżą, pojedyncze łanie z ich potomstwem, rudel samej młodzieży, rudel byków, rudle mieszane, czy też samotne osobniki – co zwłaszcza dotyczy starszych samców. Poza czasem jesiennych godów samce danieli bytują w męskich grupach, które mogą liczyć nawet do kilkudziesięciu osobników.

Na początku rui byk tworzy w ziemi specjalne wgłębienia zwane kołyskami lub też rujowiskami, do których oddaje mocz i stopniowo je pogłębia. Po pewnym czasie dołki, dodatkowo ogrzewane jesiennym słońcem, nabierają bardzo mocnego aromatu – dla nas wręcz one cuchną.

Byki gromadzą przy sobie z reguły maksymalnie 8 łań i dbając o ich względy bronią dostępu do chmary przed innymi samcami. Byki daniela w czasie walk, choć mniejsze od swych krewniaków – jeleni, są od nich znacznie waleczniejsze. Jednakże ze względu na specyficznie ukształtowane poroże danieli, ich walki o wiele rzadziej kończą się tragicznie, niż u jelenia szlachetnego.

W okresie godów samce daniela wydają charakterystyczne chrapliwe odgłosy, które nie są tak doniosłe jak ryk jelenia szlachetnego. Odgłosy danieli określane są jako beczenie – stąd też nazwa bekowisko. Byki trzymają przy sobie małą chmarę łań przez okres około dwóch tygodni. Do kopulacji byka z samicami dochodzi w przygotowanym rujowisku. Po około 32 tygodniach na świat przychodzą młode daniele. Najczęściej rodzi się jedno cielę, bardzo rzadko, ale spotykane są przypadki narodzin dwóch cieląt.

Daniel zwyczajny nie jest w naszym kraju gatunkiem rodzimym, choć niektóre źródła podają, że w czasach przedlodowcowych zamieszkiwał on teren niemalże całej Europy. Obecne korzenie tego gatunku sięgają terenów śródziemnomorskich. Do Polski został on introdukowany już w XIII wieku i był w głównej mierze hodowany w parkach, skąd w późniejszym czasie został wypuszczany na wolność.

Daniele bytują w różnych siedliskach i mają one bardzo dobre zdolności adaptacyjne. Ze względu na swoją plastyczność, zwłaszcza zdolność bytowania w małych kompleksach leśnych, daniele zasiedlają miejsca mniej preferowane przez jelenie – wypełniając tym samym swojego rodzaju niszę ekologiczną.